Online Exposities

 

 

Online Expositie: De Geheime Goden van Ostara

Curator: Professor Lucas Groenen

 

Na jaren onderzoek heb ik, Lucas Groenen, eindelijk een eigen expositie in het Groenhorst museum! Mijn onderzoek over de heksengoden van Ostara heeft mij geleid tot waar we nu staan. Er zijn vele legendes en mythen over de heksengoden, in deze expositie breng ik ze samen tot de harde waarheid en de schone feiten. Ik weet voor het eerst in jaren samen te brengen wat professor Verstronden nooit écht heeft kunnen onderzoeken. God hebbe zijn ziel. 

 

De legende van Ostarus

In de wereld zijn er altijd entiteiten geweest die aanbeden werden. Goden hebben meerdere namen maar ook vaak hun tegenhangers, Mephisto, Beelzebub, de duivel. Vele benamingen voor het kwaad, maar de geschiedenis van Groenhorst spreekt dat er nooit een kwaad groter is geweest dan het idee van Ostarus. Ostarus is een entiteit die volgens verschillende geloven zal leiden tot het einde van de wereld. Ostarus zal leiden tot de apokalyps. 

"Een oude schets van hoe Ostarus eruit zou zien, getekend door kunstenaar Nullian Woltes in 1567"

De eerste benamingen die wij hebben meegekregen van Ostarus zijn grottekeningen die zijn gevonden in het westen van Europa. Ten tijde van de Romeinen is het geloof in Ostarus langzaam in vergetelheid geraakt, door de tientallen goden die de Romeinen aanbaden was er geen behoefte aan Ostarus. Bij binnenkomst van het christendom in Europa komt het geloof in Ostarus langzaam terug. Het lijkt een tegenhanger te zijn van het idee van een hemel. Volgens de aanhangers van Ostarus moet de wereld gereinigd worden om de mensheid te redden van hun onontkoombare ondergang. 

Volgens de verhalen zal Ostarus, vergezeld door zijn eeuwige ruiters van de apokalyps, rijden over een zee van vuur en zo de mensheid naar de ondergang brengen. Deze ruiters van de apokalyps zijn verbonden aan de zes heksenzonden en zouden worden geboren uit de meest loyale aanhangers van Ostarus. Dit idee radicaliseerde menig heks en magiër. Zo ook een groep radicale aanhangers van Ostarus in het dorp Groenhorst. 

 

 

De verwoesting van Groenhorst:

Omstreeks de helft van de 13e eeuw heeft een van deze geradicaliseerde aanhangers van Ostarus zich gevestigd in het dorp dat wij nu Groenhorst noemen, destijds had het nog geen stadsrechten. Deze zes families die hier samenkwamen zijn later ver uit elkaar gegroeid, de namen van deze originele families zijn ons helaas onbekend. De geradicaliseerde aanhangers voegen zich samen tot een nieuwe "familie" genaamd Ostara. 

 

Meer over de bloedlijn van de familie Ostara is te vinden in de Online expositie over deze familie. KLIK HIER

 

Deze Ostara's waren van mening dat de mensheid enkel door verwoesting, dood, haat, chaos, verlangen en ontkenning kon worden gered. Om hun eer te bewijzen aan Ostarus en deze loyaliteit kracht bij te zetten werd hen een opdracht gegeven. Brand het dorp plat en vermoord iedereen op je pad. Inclusief je eigen kinderen. Wanneer dit gebeurde zouden deze aanhangers worden verheven tot de ruiters van de apokalyps, goden van Ostarus. 

In geschriften is te vinden dat deze zogenaamde heksengoden vaak genoeg zijn gezien. Mensen worden met hen geconfronteerd op moeilijke momenten, de meest bekende heksengod is Mortuk Cadervinus, de god van de dood. Hij wordt vaak weergeven als een lange man in donkere mantel met een zeis. Maar is deze vergelijking met magere Hein wel reëel? 

"De vermeende heksengoden, aanhangers van Ostarus. Afbeelding uit 1257"

De eerste en laatste vrouwelijke heerser:

Na de dood van zijn vader wist Damon de troon nog zeven jaar vast te houden. Echter waren er al snel kapers op de kust, zijn zus, Solomea Grazyna, aasde op de troon. Haar doel: de eerste vrouwelijke leider van de Ostara kerk worden. Ze moest haar broer van de troon stoten en dwong hem uiteindelijk, met wat hulp van haar toenmalige partner Harrison Graywood, de troon op te geven. In 1928 zou Solomea de strijd aangaan om de troon, maar niemand minder dan Harrison Graywood zou haar tegenstander worden. Een strijd vol liefde, haat en verraad. 

Uiteindelijk besloot Solomea om tijdens hun gevecht de strijdbijl te laten vallen. Zij hoopte op een tegemoetkoming van Harrison, maar dit mocht niet baten. Solomea bleek namelijk zwanger te zijn van Harrison, en een vrouw met een steek in haar hart kan levensgevaarlijk zijn. Dit heeft Harrison zelf ook gemerkt, om de strijd uiteindelijk toch te winnen besloot Solomea het huis van de Graywoods te vervloeken. Een zee van groene vlammen trok door het huis, Harrison had slechts een kans om zijn gezin te redden. Hij accepteerde het vredeoffer van Solomea, de Graywoods zouden voor eeuwig opgesloten zitten in het huis.Een verhaal wat hedendaags bekend staat als "The Graywood Curse".

De heksengoden, mythe of levensgevaarlijke waarheid?
Het lijkt over het algemeen allemaal een fabeltje. Goden die ontstaan vanuit mensen en een mythische entiteit die kan leiden tot het einde van de apokalyps. Toch is er in het heden genoeg bewijs van aanhangers die in Ostarus en het idee van een reiniging geloven. Men zoekt naar een apotheose die in dit geval te vinden is in de vernietiging van de gehele mensheid. Maar is dat alles waar Ostarus voor staat?
Naar mijn idee is het bestaan van een entiteit als Ostarus nooit écht bevestigd. Toch is het niet vreemd dat deze ideeën ronddwalen. We leven tenslotte in een stadje waar de grens tussen realiteit en de mythische wereld met de dag meer lijkt te vervagen. Heksen, jagers, droomschermers, geesten. Niks is ons meer te gek. Professor Verstronden geloofde tot zijn dood in het bestaan van de heksengoden. Echter heeft hij, naast het vinden van een van de heilige boeken van deze goden, nooit echt bewijs gevonden van hun bestaan. Vooral niet omdat hij na het vinden van dit boek ernstig ziek is geworden. God hebbe zijn ziel.